Wat een pech!

Maandag, 1 februari. Het belooft een saaie dag te worden. Onze camper staat bij de garage sinds vanmorgen half 9 en vanavond om 7 uur mogen we de camper in principe ophalen. In de loop van de dag gaat de garage dicht voor een paar uurtjes vanwege de siësta. (Paar uurtjes? Het lijkt wel een halve dag!) En ondertussen lopen we met onze ziel onder de armen. Met het bange vermoeden dat het een duur grapje kan worden.
We waren vorige week al op weg naar Granada. Onderweg had Cock last van een slippende koppeling en toen kwamen we toevallig langs een garage. Het was zaterdagochtend. "Kom maandag maar terug," zeiden ze. Twee dagen wachten? Dat moet dan maar. Zucht!
Naar Granada moeten we namelijk een paar bergen op en dat zou zomaar niet lukken met een verbrande koppeling.
Die dag hebben we de camper bij de garage laten staan en zijn op de fiets naar het stadje Adra gegaan. Daar kreeg Cock een lekke band. Een aardig echtpaar wees ons de weg naar een fietsenwinkel. Helaas gesloten. Dan zelf maar reparen. Cock had zijn bandenplakspullen bij zich, maar geen pompje. Die lag in de camper, 7 kilometer verderop. Ik ben even op de fiets heen en weer gereden om het pompje te halen. Volgend probleempje, de fietspomp was in geen jaren gebruikt en van binnen uitgedroogd. Daar kwam het echtpaar weer langs. "Zitten jullie hier nog? Waarom gaan jullie niet even mee naar ons huis, koffie drinken en wat eten?" "Nou, als u ons kunt helpen aan een beetje vet, dan zijn we dik tevreden!"
Wij mee. Eerst de band geplakt en daarna aan de koffie. Supergrappige mensen, hij een Argentijn, zij een Peruaanse. Hij vertelde dat hij een keer in Holland was geweest en de schrik van zijn leven kreeg. Hij moest een keer stoppen op de weg en wat gebeurde daar, het asfalt kwam omhoog. Hij schrok zich te pletter en reed van angst de greppel naast de weg in. "Het asfalt omhoog? Oh, u bedoelt een brug?" "Inderdaad ja, er kwamen boten voorbij op het water. Mama mia (5x), wat ben ik bang geweest!"

Een dag later. De camper gereed, maar wel.... droog brood, of in Spaanse termen.... minder wijn en olijven.. (Ofwel de prijs viel, zelfs voor Spaanse begrippen tegen.)
Volgende obstakel. Geen radio meer. We zijn omgereden naar een Ford dealer in de buurt van Granada, die ons hielp met de code van de radio. Fijn, we kunnen weer muziek luisteren.
De volgende stop: een grote supermarkt langs de snelweg. Even proviand ingeslagen en daarna wilde de motor niet meer starten. Na herhaalde pogingen liep ik naar een garage in de buurt, toen ik achter me hoorde toeteren. Kom maar terug, hij doet het weer!
De vreugde was van korte duur. Na het inchecken bij de camping lukte het namelijk voor de tweede keer niet om de camper gestart te krijgen. Nu was het echt serieus. Er zijn twee mensen van een nabij gelegen garage opgetrommeld, maar ook die kregen de motor niet aan de praat. Ergens iets met verstopte brandstofleiding.
De camper wordt morgenochtend 9 uur naar de garage gesleept en vannacht overnachten we op de parkeerplaats van de camping. Wie wil er nou niet overwinteren?

Donderdag. Onze volgende slaapplek was bij de garage. Ze hebben de motor niet in één dag aan de praat gekregen en gaan vandaag (vrolijk) verder. Duimen jullie voor ons?