Aan het zwembad

Af en toe vroeg één van jullie: " En word je al bruin?"
Nou, daar waren we helemaal niet mee bezig. We hadden bijna elke dag een programma, want zo heeft Cock dit het liefst. Elke morgen na het ontbijt stond hij te popelen: "Zullen we gaan?"
Dat heb je met een adhd-man als echtgenoot.
Totdat we op deze camping kwamen. We gaan wel elke dag even wandelen of fietsen, maar niet verder dan een cafeetje in een naburig dorpje, waar we 's morgens een bak koffie drinken of 's middags een biertje. Voor de rest luieren en zonnen we, en zonnen en luieren...
Het was jammer dat een buurman in het volgende pad steeds naast zijn caravan ging staan om ons gade te slaan. Die man deed niets de hele dag. Niet puzzelen of lezen, alleen maar staan kijken. Zijn goed recht, alleen elke keer als je opkeek, stond hij daar breeduit in ons gezichtsveld zonder gêne naar ons te staren. We hebben een waslijn gespannen en een picknickkleed er overheen gegooid. Poppetje gezien, kastje dicht.
Elke dag is het stralend weer, ruim 20 graden en dat blijft nog de rest van de week. De verwachting is 24 graden op vrijdag en 25 graden op zaterdag. Daarna is het uit met de pret. De temperatuur gaat de komende week kelderen naar 15, 16 graden overdag en tot zelfs 3 graden 's nachts. Brrr.
De grootste attractie van deze camping is het zwembad. Niet zomaar een zwembad, maar het mooiste zwembad dat we ooit gezien hebben. Mooier dan bij het Sheraton Hotel in Timika, Irian Jaya. Het is werkelijk een plaatje. En het allermooiste is, we hebben alle 100-zoveelste allemaal voor onszelf, want we zijn de enigen, die er dagelijks naar toe gaan. Ja echt, dat is toch niet te geloven?
We moeten er niet aan denken hoe dit goddelijk oord er op een zomerse dag uitziet. Met honderden roodverbrande lijven, schreeuwende kinderen, irritaties over stoelen die met een handdoekje bezet worden gehouden, gespetter en gespatter, flanerende pubers. Niets van dat alles nu, volmaakte rust in een prachtige omgeving.
Zondag was het trouwens wel druk bij het zwembad. Er was live-muziek, waarop volop gedanst werd en we dronken er een biertje. Verderop werd er gebarbecued en aangezien we wel zin hadden in een broodje braadworst, ben ik de rij gaan staan. Aan de Nederlander voor me vroeg ik waar ik moest betalen voor de snack, waarop hij verbaasd riep: "Weet je dat niet? Robert (een Amerikaan van een reusachtige camper bij ons op de hoek) is vandaag 60 jaar geworden en hij heeft alle campinggasten uitgenodigd voor zijn feestje..." Oeps, zaten we op een verjaardagsfeestje zonder dat we het in de gaten hadden. We hebben enthousiast 'Happy Bithday' meegezongen.
Met mijn vader blijft het kritiek. Gisteren is hij, zoals dat heet, bediend door de Pastor. Een hele groep familieleden was daarbij aanwezig. Ik citeer Aad: Toen de Pastor naar huis ging, wenste hij Pa een goede reis. Reactie van Pa: "dat duurt nog een poosje".
Dat hij er zo over denkt is voor ons een hele opluchting. Reden om onze reis binnenkort te vervolgen. Heerlijk!